کجِی زلف ِ کج ِ یار ز کج کاریسِه
’دهدَر ِ ، دل اِبَره گَویو ز دلدار ریسِه
دوش رَهدم کِل مال ، ریسِه بیینم فوری
سَی ِ ’هش کرد و ’گرهد ، ’کر ، ’و ز طراریسِه
گِلِه کِردم ’مو به داس سَی نِه نَبَست ’دهدَر ِ تو
’گد: فرینازِ اِ’گوی ؟ ’کر، ’یو ز غمخواریسِه
وقتی عاشق اِکشه خط اِکَشه ’ور دیوار
روزی صد خط اِکَشه خط خطا کاریسِه
’گدمِس بوسه بده کَچومِه جَرنید به ’مشت
’گلمه ، ’ورمِنِه جونم اِکَشم خاریسِه
می کَجِس کافره و خین مسلمون اِخورِه
خین صد چی ’مو به ’اگردِن ِ ’زناریسِه
افسر ئی ’دهدَر طاووس نره چتراِزنه
وقتی ’ور سر بِکَشِه چیت قلمکاریِسه غزل به زبان بختیاری
ای دل بنال با تو دی یِه یار ، یار نید
بدبخت تر ز تو دی یه مِنِه روزگار نید
هر غم که دیدمه به تِرازی کَشیدمس
سنگین تر اِز غم تو دی یِه هیچ بارنید
هر کس که تِی تو نِه چَندی شاد و خوشدله
هرگز غریب شهر تو فکر دیار نید
’ور باغبون بگو که ز باد خزان بترس
غَره مبو به گل که همیشه بهار نید
ای تندباد صبح تو هم مَر که عاشقی
ئی طور که تند اِری و به جونت قرار نید
افسر ز روزگار و زیارت کسل مَبو
چون کار چرخه دست تتو دی اختیار نید
۱۳۱۶
عالی👍👍👍👍❤❤❤❤