چهارمحال و بختیاری

دوستان و همتباران عزیز با توجه به ارتباط تاریخی و جغرافیایی دیارمان با سرزمین چهارمحال و بختیاری در این قسمت به معرفی استانمان از لحاظ تاریخ و جغرافیای کهن و باستانی آن خواهیم پرداخت.

چهارمحال و بختیاری در سال 1352 خورشیدی از فرمانداری کل به استان تبدیل شد ، منطقه ای کوهستانی و خشن و در عین حال دل انگیز و فرح بخش. این سرزمین از کوه رخ تا کوه سپید و منگشت گسترده شده است ، نام این منطقه از پارسوماش در زمان حکومت نادر شاه افشار به چهارمحال و بختیاری تبدیل شد ، در کنار پارسوماش که نام اداری این سرزمین در زمان ساسانیان بوده دو نام زاگرس و پامگان نیز به آن اطلاق میشده است .

پارسوماش : از سه کلمه تشکیل شده ، پار که به معنی سخت و خشن می باشد به احتمال زیاد به علت کوهستانی و خشن بودن منطقه نام گذاری شده است و یا به علت داشتن آبشارها ، چشمه ساران و آبریزهای بسیار زیاد که معنی پارس می دهند . او هم که نقش انبوه را در کلمه دارد و ماش کلمه ی پهلوی به معنی مثل و مانند و نظیر است . یعنی سرزمینی که محیطی زیبا که آهنگی دل انگیز و لذتبخش از صدای آبهای طبیعی دارد.

زاگرس : که از چند کلمه تشکیل شده ، زا یعنی زاییش و بیرون دادن آب . گر همان کوه می باشد ، رس یا رسا یعنی آب رساننده ، به این معنی که این سرزمین همانند قلبی پرخون که به صورت مدور تمام اطراف و اکناف خود را خون رسانی میکند ، دلی که بیشتر مناطق ایران زمین از آبش سیراب میشوند ، سرچشمه گرفتن رودهای چون کارون ، زاینده رود ، کرخه ، دز از این سرزمین موید این مطلب هست.

سومین نام و مقدس ترین آنها پامگان می باشد،

پام کلمه ای پهلوی که الان تبدیل به بام شده است ، گان هم پسوند مکان می باشد پام معنی روشنایی ، سپیدی و فروغ بودن می دهد و بخاطر این به این سرزمین پامگان گفته شده زمانی که خورشید از سرزمین آفتاب تابان عبور می کند و به افق نیمروز می رسد ، اولین جای را که در ایران زمین روشن می کند سرزمین پارسوماش است ، جای که انوار طلایی خورشید آشکار می شود و روشنایی آن بخصوص در قله کوه جهانبین بسیار دیدنی و منحصر به فرد است که این سپیده دم نقره فام فقط در پارسوماش یا پامگان قابل مشاهده است.